सीड बॉल २०२०

जून महिन्यात राबवण्यात आलेल्या सीड बॉल इव्हेंट अंतर्गत सीड बॉल बनवण्यापासून ते सीड बॉल योग्य ठिकाणी पेरणी पर्यंतचा सुंदर, निसर्गाने परिपूर्ण असा प्रवास संस्थेने साधला.

सीड बॉल = खत + काळी माती + झाडाची बी या तिन्ही गोष्टींनी परिपूर्ण असलेला गोळा. ज्याला मातीत पेरल्या पेरल्या, एका पावसातच अंकुर फुटतो आणि त्याचे लवकर झाडांत रूपांतर होते. असे करंज आणि आवढा या झाडांच्या बियांनी एकजीव झालेले ९१० सीड बॉल संस्थेतर्फे बनवण्यात आले, आणि ते मीरावली बाबा पहाड,अहमदनगर येथे पेरण्यात आले. यावेळी कोरोनाचा प्रादुर्भाव टाळण्यासाठी विशेष प्रकारची दक्षता प्रत्येक सदस्यातर्फे घेण्यात आली. संपूर्ण जगात पर्यावरणाविषयी समस्या वाढत आहेत, वातावरणात शुद्ध हवा आणि निसर्गाचं समतोल राखण्याच्या प्रयत्न यासाठीसुद्धा संस्थेचे कार्य पर्यावरणाबाबत महत्वपूर्ण ठरत आहे.

"वी अस अन् अवर" - पुरग्रस्तांना मदत

जगातील प्रत्येक व्यक्ती हा गर्भश्रीमंत नसतो. अजाण झाल्यावर दौलतीच्या दुनियेत हातपाय मारून तो संपती कमावतो. मग संसाराचा गाडा ओढतो, आपल्या बायका-मुलांच्या गरजा भागवून, त्याची हौसमौस पूर्ण करण्यात तो गुरफटून जातो. कधी मॉलमध्ये महागड्या वस्तू खरेदी करताना, कधी सिनेमाला गेल्यावर खर्च करायला, गाडी, बडेड मोबाईल घेताना तो कधीच विचार करत नाही उलट खर्चाचा विचार केला तर स्वतःलाच ठणकावून सांगतो, "आपण पैसे खर्च करण्यासाठीच कमावतो ना? मग का एवढा विचार?" अस तो स्वत:च्याच मनावर बिंबवतो.

हे सगळं असताना, आपण आज बघतोय की आपलं कोल्हापूर-सांगली पुराने गिळकृत केलंय. तेथील लोक मदतीसाठी गयावया करत आहेत. असे असताना आपण स्वस्थ तरी कसं बसायचं? मग किती दिवस गप्प राहणार? दुसऱ्याच्या मदतीचे फक्त व्हिडिओच पाहत बसणार की तुम्ही पण सरसावणार मदतीला ?

मग शेवटी आम्ही सर्वांनी निश्चय केला, मदतीचा, आपल्यांना झालेल्या त्रासातून आपणच मुक्त करण्याचा, भेदरलेल्या पूरग्रस्तांना, सदन सुजन पण पुराच्या पाण्याने पुरते हादरलेल्या आपल्याच लोकांना मदतीचा हात देण्याचा. सांगली-कोल्हापूर शहरी भागात बरीच मदत मिळत होती, पण खेड्याचे काय? तेथील लोक अजूनही मदतीविना घराचे छप्पर, उंच सखल ठिकाणे अशा गोष्टींच्या आधारावर जगत होते. प्यायला पाणी नाही, गेली कित्येक दिवस विजेचा पुरवठा नाही, सर्वकाही उध्वस्त. उरले होते ते फक्त भयाण वाऱ्याच्या आवाज आणि मदतीच्या हाताची वाट..